Brompton S6L



Brompton. Een begrip in de wereld van de vouwfietsen. Zo lelijk dat ie van de weeromstuit mooi wordt. Overduidelijk door een ingenieur ontworpen. Brooks zadel moet er gewoon op, er is geen andere optie.




Het rijgedrag: harde neus, nerveus stuurgedrag. De achtervering maakt gelukkig veel goed. Trekt redelijk vinnig op, maar op de lange afstand krijg je toch het gevoel dat het "niet echt vooruitgaat". Als je vrijloopt, valt hij snel stil, maar dat is niet verwonderlijk met die kleine wieltjes. Voor de kortere afstanden is hij wel ideaal. Door het rechte stuur kan je er redelijk sportief mee rijden.

Kuisen is de hel: door de kleine wielen spat alles dat hem onder de wielen komt overal op en tussen. Door al die vernuftig aangelegde kabels ben je bijna genoodzaakt om hem meteen met de hogedrukreiniger te lijf te gaan. Tenminste, als je de lagers ontziet, want anders zal hij niet lang vlot blijven rijden.


Op een zonnige najaarsdag in Brussel.


Hoe kom ik aan een Brompton? Wel, begin 2012 werkte ik even als hetzelfde op een andere plaats (meer detail is hier niet nodig). Daar kreeg ik een bureau toegewezen waar heel weinig ruimte was, en de fietsenstalling was zodanig slecht (weer/wind/diefstal) dat ik er niet aan dacht om daar een fiets te stallen. De oplossing: fiets onder het bureau, en no worries!
Dat was althans de bedoeling.

Voordat ik de Brompton gekocht had, wist ik echter al dat ik niet zou blijven werken op die plaats. Jammer voor het gemaakte fietsplan. Maar eigenlijk.... als ik dan toch een Brompton wou... dan koop ik die toch gewoon!


Berlaymont. Belle remonte.


Om te vieren dat ik terug naar mijn oude werkplek zou gaan, reed ik dan vlug naar Tilburg, waar ze mijn droom-Brompton gewoon in het rek hadden staan! In België zou ik er minstens twee maanden op moeten wachten...

Wat schreef ik hier op deze blog al meermaals over de Belgische fietshandels?? Juist ja, een bende sukkels in vergelijking met sommige van onze buurlanden.



Berchem statie.


Heb ik hem nodig? Eerlijk? Neen, niet echt. Maar hij maakt het mij verdorie gemakkelijk soms! Een vergadering in Brussel? Met Brompie naar het station, mee op de trein, en in Brussel meteen vogelvrij. Op zondagochtend naar de bakker? Klik klik, tas erop en we zijn vertrokken! Op familiebezoek in het verre Limburg? Brompie in de koffer, en altijd klaar om een ritje te doen. Boodschap doen? Fiets en winkelmandje in één!



Dus ja, ik zou hem niet meer willen missen. Daarbij is het ook de enige fiets die ongestoord in de living kan staan. Zoals hij daar staat, is hij voor mij mooier dan een schilderij aan de muur.


Jubelen aan het Jubelpark in Brussel.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten