Mijn Ronde van Henegouwen

Rit nummer twee in het verlengd weekend van 1 mei. Vanuit Halle een platte cirkel in tegenwijzerzin.

Beginpunt langs het kanaal van Brussel naar Charleroi. Vroeger een kolenkanaal, nu een toeristische vaart.

De Forges de Clabecq, ooit de trots van de streek door de staalproductie, nu een vervallen en zwaar vervuild industrieterrein.

Het Hellend vlak van Ronquières in de verte. Ik passeerde hier ook al tijdens mijn eerste solo-fietsvakantie, maar het blijft toch wel een indrukwekkend bouwwerk.

De schuine ramp met scheepsbak. Straf toch dat dit kunstwerk pas in 1966 werd opgeleverd, toen de kolen- en staalnijverheid al bijna op zijn gat lag. Niet lang daarna nam koning Auto (of in dit geval: vrachtwagen) de taken definitief over.

Wat kan ik hiervan zeggen? Tandwieltje!!! Eentje dat ik niet rondgetrapt krijg...

Even doceren: het Hellend Vlak van Ronquières overbrugt een hoogteverschil van 68 meter, en heeft een lengte van 1.400m. Vóór de bouw van dit spel stond hier een sluizencomplex van 16 sluizen om het hoogteverschil te overbruggen. Een overzet kon tot 2 dagen duren. Met deze bakken amper 40 minuten!

Big wheels keep on turning...

Chateau-fort de Feluy. In privé-bezit. Net toen ik er langs reed, kwam de eigenaar even buiten zijn voetpad inspecteren. Daardoor kon ik een glimp van het binnenplein opvangen. Waaw...

De Abbaye de Villers-la-Ville.

Hiervan ken ik niet de geschiedenis, maar ik pauzeerde er voor de lunch. Er bestaan slechtere plaatsen.

Hoe zou het komen dat de treinen in België niet stipt kunnen rijden? Misschien is dit wel een belangrijke seinkamer (geweest!). Verval langs de spoorwegen.

Daarna richting Louvain-La-Neuve, de meest recent gestichte stad (1968). Het antwoord op de Vlaamse eis dat Leuven Vlaams moest zijn. Het ziet eruit als een steriel shoppincenter, en dat is het in feite ook. Spookstad ook. Aan de rand liggen wel wat woningen in sociaal verband, maar mooi kan je hiet niet noemen. Maar goed, ik heb het eens gezien.

Bij gebrek aan oude gebouwen: een nieuwe glaspartij, het Aula Magna. Hier ga je niet naar het theater, maar naar seminaries, colloquia, evenementen, bedrijfsfeesten, beurzen, en dan vergeet ik er nog een paar.

Vanuit LLN ging het over landelijke wegen naar de Leeuw van Waterloo, oftewel La Butte de Lion. Zoals je ziet, kreeg ik ook wel een paar kasseistroken voor de wielen geworpen. Voor zover ik weet, ben ik geen onderdelen verloren. Respect voor de mannen van Parijs-Roubaix. 

Dit is de Leeuwenbult. Op zich niet veel spectakel te beleven. Wel veel bezoekers! Maar errond was het één grote bouwwerf, dus ik heb moeten knippen om toch een ietwat mooie foto te maken. 

Tot slot nog door het Hallerbos. Hier waren mijn benen blij dat het gedaan was. 130km in totaal.