zondag 9 maart 2014

Naar de stad van de Mattentaarten (95 km, tot. elev. 768m)

9 maart 2014. Weersvoorspelling 20 °C, zonnig. Dat is fietsweer!

Vandaag trek ik richting Vlaamse Ardennen, want een rondje in de provincie Antwerpen biedt geen echte hoogteverschillen. Niet dat de Vlaamse Ardennen dat wel doen, maar het is ook niet vlak te noemen. 

Vertrekplaats is Denderleeuw, en via de knooppunten gaat het naar Brakel en Geraardsbergen. En terug natuurlijk.


Welke rivier ligt er bij Denderleeuw? Niet moeilijk: de Dender! Hier nog rustig om half tien 's ochtends.



Nu weet ik hoe het komt dat een schaap naar pitta smaakt! 



De Buyzemolen in Herzele. Door de strakke wind draaide hij fors rond. Knap toch dat ze dat 600 jaar geleden al konden bouwen!



Eén of andere Oostvlaming met grootheidswaanzin bouwde in zijn tuin een maquette van de Leeuw van Waterloo. Toch eens wat anders dan een tuinkabouter, niet?



Het glooiende landschap bij Geraardsbergen.



De markt in Geraardsbergen, ook de start van de klim van de Muur, was gezellig druk. Gelukkig voor mij waren de zowat 50 vespa 's al naar boven vertrokken, zodat ik in stilte en in gezonde lucht kon genieten. De klim zelf is eigenlijk iets van niks, vind ik. Natuurlijk is het niet mijn doel om een toptijd neer te zetten; boven raken is voldoende. 
Het getuigt van armoede dat ze dat de OudenBERG noemen. Ik kan mij wel voorstellen dat een renner daar het verschil kan maken, maar het is en blijft een sprint op een heuvel. 



Zo liggen de kasseien erbij. Valt nog mee, en zeker met die superzachte Grand Bois banden. Er rammelde zelfs niets aan mijn fiets!



Hier dan het heilige der heiligen. De Kapel boven op de Muur.



De Libéria, de beste randonneur. Hij rijdt zelfs comfortabeler dan mijn Cannondale. Natuurlijk alle credits voor de banden, en het stalen kader dat veel meer meegeeft dan dat harde aluminium.



De laatste meters van de klim vanuit de kapel.



Hotel-restaurant 't Hemelrijck. Nu rustig, maar tijdens de ronde barst het daar uit zijn voegen.



Van de muur richting de Bosberg. Ook hier moet ge u niet te veel voorstellen: een rechte strook kasseien door een streepje bos. Maar goed, wie het kleine niet geert...



De start van de Bosberg.



Kunst in het veld onderweg.

Conclusie: glooiende landschappen, maar verder gewoon Vlaanderen: huisjes met overijverige bewoners die zelfs op zondag hun oprit afspuiten met de hogedruk, auto 's wassen (misschien meer nog dan zichzelf), en boeren. De boer heeft nooit verlof, ook niet op zondag. Dat komt omdat wij allemaal onze dagelijkse kilo 's vlees moeten hebben. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten